متناسبند و موزون حرکات دلفریبت
                      متوجه است با ما سخنان بی حسیبت

                   ***

چو نمی‌توان صبوری ستمت کشم ضروری

                      مگر آدمی نباشد که برنجد از عتیبت

                   ***

اگرم تو خصم باشی نروم ز پیش تیرت

                      و گرم تو سیل باشی نگریزم از نشیبت

                   ***

به قیاس درنگنجی و به وصف درنیایی

                      متحیرم در اوصاف جمال و روی و زیبت

                   ***

اگرم برآورد بخت به تخت پادشاهی

                      نه چنان که بنده باشم همه عمر در رکیبت

                   ***

عجب از کسی در این شهر که پارسا بماند

                      مگر او ندیده باشد رخ پارسافریبت

                   ***

تو برون خبر نداری که چه می‌رود ز عشقت

                      به درآی اگر نه آتش بزنیم در حجیبت

                   ***

تو درخت خوب منظر همه میوه‌ای ولیکن

                      چه کنم به دست کوته که نمی‌رسد به سیبت

                   ***

تو شبی در انتظاری ننشسته‌ای چه دانی

                      که چه شب گذشت بر منتظران ناشکیبت

                   ***

تو خود ای شب جدایی چه شبی بدین درازی

                      بگذر که جان سعدی بگداخت از نهیبت